Dag acht

De laatste dag van ons verblijf hier. We gaan vandaag nog een
strand wandeling maken maar dan
de andere kant op. Langs de zandkunstwerken die we
aan het begin van de week van boven af gezien hebben.

Daarom zijn we hier tenslotte, om van de  kust te genieten en
alles wat daar bij hoort. Het lekkere simpele eten, een glaasje wijn,
dat na de alcohol vrije januari maand  prima heeft gesmaakt.

We zien , als we beneden zijn  dat de woeste golven de rotsen aardig
toegetakeld hebben.

Er hangen zo lang we hier komen overal waarschuwings borden met
daarop het advies voorzichtig te zijn voor afbrokkelend puin,
 maar nu zien we  dat er daadwerkelijk hele grote stukken afgebroken
zijn en op het strand zijn gestort.
Op het boulevardje van Olhos werd ook hard gewerkt
aan kustversteviging.
Voor ons zit het er weer op. Volgende keer maar weer eens
ergens anders naar toe zeiden we gisteren tegen elkaar,
na al die jaren kennen we het hier nu wel.
Maar dat hebben we vorig jaar ook gezegd!
Misschien is de vertrouwde omgeving
ook wel  één van de dingen die het zo leuk
maken om hier weer naar toe te gaan.

Dag zeven

Echt een zondagochtend zou het worden, geen haast!
De schoonmaakster begint nl altijd bij ons.

We zitten op de begane grond van gebouw A,
 vandaar (denk ik)

Dan is het toch wel prettig om klaar te zijn met alles zodat ze haar gang kan gaan.
Maar vandaag zou ze niet komen.

We deden de gordijnen open en de lucht was stralend blauw! Dat was alvast een goed begin.
Ontbeten,  de digitale krant gelezen. Heerlijk gedouched in onze inloopdouche.
Gisteren hoorden we dat er ieder jaar iets verbouwd of verbeterd wordt in
Do Parque. Dit jaar waren  de badkamers  aan de beurt geweest. Het bad eruit,
en in plaats daarvan een inloopdouche.
Een stuk veiliger , vooral in deze tijd met al die op (oudere ) leeftijd zijnde overwinteraars.
En vanwege het milieu, minder water gebruik!

 Als je in bad wil....een schitterend zwembad voor de deur!

We wisten dat het zeewater al behoorlijk hoog zou staan als we langs de kust
wilden gaan wandelen . Verschil  tussen eb en vloed is groot
en de oceaan is erg woest. We  konden vanaf de boulevard  daarom niet over
de rotsen naar het strand.
We moesten eerst omhoog klimmen om een eind verder naar het strand af te dalen.
Het uitzicht is altijd weer schitterend als je hoog  staat en het strand en de rotsen ziet liggen.

Dag zes

De auto is weer opgehaald, dus vandaag bleven we in de buurt en hebben genoten van de zon in onze tuin.  SMiddags afgedaald naar de boulevard voor de lekkere vissoep en het knoflookbrood.
Henk had vanzelfsprekend een ander soepje .  Ook lekker, maar hij weet niet wat hij heeft gemist!

Nog wat foto’s van Silves, het leuke stadje waar we eergisteren waren.

Dag vijf

De vijfde  dag  en dat was weer een dag met redelijk extreem weer.  Vannacht is er erg veel regen gevallen, het stormde  behoorlijk  toen we  vanochtend  wakker werden.

Daar door zat er veel beweging  in de lucht.

Wisselend  bewolkt met zeer regelmatig zon!

De geplande tocht kon doorgaan.

Richting vliegveld  van Faro waar een mooi natuurgebied ligt met eilandjes voor de kust , een vogelreservaat en een mooie uitgezette wandeling.

We begonnen  met de wind in de rug, het was behoorlijk koud, maar daar hadden we op gerekend. Verre uitzichten, aan de zeekant een  drassig gebied met veel vogels en daarachter de duinen en de zee.

Links lag  een  hele mooie golfbaan,schitterend aangelegd met veel groen en een eind verder, decadente villa’s.  Van Gaal, de voetbaltrainer zou hier ergens een huis hebben.De meeste villa’s waren niet zo naar mijn smaak. Één sprong er  uit die ik wel indrukwekkend vond. Wie weet woont hij daar wel, dat zou een punt in zijn voordeel zijn.

 Op de weg terug waren we aardig aan de harde wind en de kou gewend, dus we hebben de houten brug over het moeras naar het strand er ook nog maar bij genomen. Maar bij het strand aangekomen zijn we direct omgekeerd. Je werd daar gezandstraald.

We hebben  met behulp  van onze Tom Tom daarna  op weg naar Olhos wat gedwaald langs allemaal binnenweggetjes.  Zolang je de grote doorgaande  wegen maar vermijd is het hier erg mooi en heel verrassend. Vooral omdat er zoveel bloeiende struiken en bomen langs de wegen staan. 

En dan al die amandel, mandarijnen , citroen en sinaasappel boomgaarden!!!

Dag vier

De vierde dag ...

Vandaag de andere kant op.

Koffie gedronken in Armacâo de Péra, een leuk vissersdorpje .

Vanwege  de harde wind zijn we snel wat verder landinwaarts gegaan.  Via Ferraguda naar Silves waar we uiteindelijk geluncht hebben.

Wat we onderweg zagen, waren buitenwijken met heel veel luxe villa’s , appartementen , allemaal enorme complexen. De ene nog mooier dan de andere, maar de meesten staan leeg. Verder  is er heel veel in aanbouw, alles  voor de toeristen die er in deze tijd niet zo veel zijn. Hoe moet het  hier in de zomer zijn wanneer alles bewoond en verhuurd is?

De overwinteraars die er nu zijn zitten grotendeels aan de kust.

Waar wonen de Portugezen zelf?

In de oude centra wordt veel gewerkt aan de straten en er wordt veel verbouwd.

Veel half ingestorte gebouwen  worden voorzien van muurschilderingen.

 Dat zagen we afgelopen najaar ook in Valencia.  Het ziet er  mooi en kleurrijk uit, maar wat er achter zit is niet zo best.  Vaak woont daar wel de lokale bevolking.

Wanneer ik dat allemaal  zie om me heen heb ik er toch wel een dubbel gevoel bij.

Is Silves zijn ze bezig  de oude binnenstad , die trouwens heel mooi en gezellig is, nog wat verder op te leuken. We zagen dit jaar  overal  beschilderde elektriciteits  huisjes.Heel vrolijk!

Dag drie

De derde dag zag er , wat weer betreft somber uit.

Gelukkig werd om 10 uur vanochtend onze huurauto gebracht en konden we een tocht gaan maken. 

We wilden naar het oosten van de Algarve, een totaal ander gebied.

In de buurt waar wij zitten is het een rotsachtige kust, waar het in  winter maanden  in de luwte heerlijk is wanneer de koude wind  uit het noorden  waait.

Richting Spanje is  de kust  zonder rotsen, met lage duinen  en eilanden. Op een heel eigen manier  mooi met veel vogels, het doet een beetje aan de Wadden denken. Maar geen luwte daar!

Dit jaar wilden we een paar dorpjes bekijken.

We zijn begonnen in Sao Brás e Alportel, een stadje bekend om zijn kurk. Het ligt hoog in de heuvels dus behoorlijk fris  daar.

In het mooie oude centrum was van de kurk weinig te merken. Attributen van kurk liggen in alle souvenir winkels in Portugal, maar dit was geen toeristisch dorpje.

Een rondwandeling gemaakt en koffiegedronken in een leuk  klein  kroegje. 

Daarna terug naar de kust, naar Tavira.

Het oude centrum ligt aan een rivier, die buiten het centrum in de zee uitkomt.

Veel terrassen, veel Indiase restaurants.  Misschien komen hier veel Engelsen.

Buiten eten was geen optie, het was begonnen met regenen. 

Bij toeval in een echt Portugees restaurant terecht gekomen. We gingen een klein houten deurtje in en we kwamen in een enorme zaal met  heel veel lange tafels   en heel veel etende mensen. 

Toen wij kwamen werd het net wat rustiger, dus er kwam een plaatje vrij  tussen de etende mensen. Er was genoeg te zien om ons heen. 

Een klein keukentje met tafels met enorm veel vuile vaat, met brommende oude mannen die de tafels af liepen te ruimen. Eigenlijk liepen we een beetje in de weg, zo  voelde  het althans. 

We hadden keus uit drie dagschotels. Vlees of vis. De obers die bedienden waren erg vriendelijk maakten met iedereen praatjes.  Volgens mij waren er veel vaste klanten, vooral veel ouderen en hele gezinnen met kinderen, maar weinig toeristen.

Het was lekker, het was heel  goedkoop en weer een bijzonder  ervaring.

Toen we weggingen hoorde ik achter mij toch nog iemand die Nederlands sprak. Een vrouw kwam aangelopen, uit  het toilet en vertelde haar man dat het toiletpapier op was geweest...Ja, niet zo vreemd tijdens de spits!

Dag twee

Vandaag onze tweede dag in Olhos en die zou wat minder zonnig worden dan gisteren.

Maar toen we sochtends de gordijnen openden zag het weer er goed uit.

Na het ontbijt op weg om zo lang de zon scheen ervan te gaan genieten.

Over de rotsen , op de leukste kleine strandjes uitkijkend, langs de mooist 

bloeiende struiken  op weg naar een  trap die afdaalt naar  een wat groter strand waar vandaan  we  via een klein straatje naar Olhos terug konden lopen.

Het is jaarlijks altijd onze eerste wandeling die we maken en iedere keer zijn we weer enthousiast over hoe mooi dit stukje kust is.

Het bleef lekker weer en we besloten de gok  te wagen en te gaan lunchen op ons favoriete terras op de boulevard van Olhos.

Er is altijd van alles te zien. En je kan er heerlijk , simpel eten.

Naast ons kwamen twee vrouwen zitten. De oudere dame leek iedereen te kennen en maakte een praatje met wat mensen om zich heen. De jongste van de twee bleek haar kleindochter te zijn,  ze was een paar daagjes op bezoek.

Ze keek het allemaal aan , ging voor haar oma een wijntje halen en voor zich zelf een sapje. Het was voor haar geen vakantie. Ze moest voor school een artikel schrijven en dat voor vrijdag inleveren, dus de laptop werd uitgepakt en ze begon. 

Oma kon niet achter blijven, pakte haar telefoon en deed of ze zou gaan lezen. Maar ze hield alles om zich heen in de gaten, zat links en rechts te zwaaien en veranderde regelmatig van plaats.

Maar haar kleindochter werkte hard door en oma maakte een trotse indruk en genoot!

En wij hadden alle tijd om dit gade te slaan, heerlijk vakantie!