0nderweg naar het Picasso museum

mei 1968

ets platen en afdrukken

impressie Fondation Louis Vuitton

Il faisait un temp de chien

Ja, dat bleek toen we wakker werden.
Henk kon nog net even droog naar de bakker, maar toen we ons stokbroodje en  de pain aux raisains op hadden en we op weg gingen bleek ik al snel de verkeerde kleding aan te hebben. Even terug dus...

We begonnen met een foto tentoonstelling in het Hotel de Ville.
De geschiedenis van Parijs door de ogen gezien van enkele fotografen. Mooie zwartwit foto's vanaf het begin van de jaren veertig.

Na verloop van tijd kwamen de foto's  langs van mei 1968, de studenten opstand in Parijs.
Wij waren op dat moment voor het eerst samen in Parijs. Niet om te demonstreren, we wisten op dat moment nog van niets.

Een foto van opgebroken straten in Quartier de Latin kwam ons nu erg bekend voor.
Dat waren de eerste beelden die we de ochtend  na aankomst vanuit onze hotelkamer zagen...

Hierna naar de Marais voor het vernieuwde Picasso museum.
We waren er lang geleden wel geweest, maar  veel indruk had het niet op ons gemaakt.
Het gebouw was nu  erg mooi verbouwd en de combinatie van zijn werk en werk van tijdgenoten maakten het een stuk interessanter.
Ook hier weer een lange rij bij aankomst en dit keer ook nog in de regen!
Maar het was het wachten meer dan waard! Een aanrader!

Daar vandaan naar het Maison de Pastel voor de mooie pastel krijtjes. Klein winkeltje waar hele dure handgemaakte krijtjes worden verkocht. Ik had er laatst een film over gezien en omdat we toch in de buurt waren.... Maar  30 euro voor  één krijtje vond ik echt te duur!

Brancusi stond al jaren op ons lijstje, maar het (nagemaakte )atelier was altijd gesloten wanneer wij er langs gingen. Hij had voor zijn dood de volledige inhoud van zijn atelier aan de Franse staat nagelaten. Dit is toen ondergebracht in een speciaal door Renzo Piano ontworpen gebouwtje. Vlak bij het Centre Pompidou.  Nu beter gepland en uiteindelijk  bezocht.

We hadden uitgebreid gelunched  halverwege ons programma, dus onderweg wat heerlijkheden gekocht voor het avondmaal.
Geweldig om je tijdelijke huisje vlak bij de mooiste delicatessen winkels te hebben. Bij de verwarmde terassen had de oesterkraam zich inmiddels al weer geinstalleerd en de heerlijke luchtjes van kaasjes , visjes en vleesjes kwamen overal vandaan. Inmiddels was de regen ook gestopt dus voor de  parijzenaars kon de avond weer beginnen.
En wij trokken ons terug in ons heerlijk rustig appartementje  in de Rue des petits  carreaux.

Voorjaar in Parijs.

De afgelopen jaren was november voor ons de tijd om naar Parijs te gaan.
Weinig touristen,  de bedelaars  zijn dan ook wat minder actief, geen rijen bij de  musea, de  parijzenaars zijn weer terug in hun stad en zijn vriendelijk tegen de enkele toerist die er nog is en eigenlijk was het altijd lekker weer.

Maar dit jaar wilden we het vroege voorjaar wel eens mee maken.

Dat bleek deze dagen anders dan we hadden verwacht. Het was koud en nat bij aankomst en de voorspelling was dat het zo zou blijven.

Gelukkig zijn alle terrassen verwarmd en overal hangen de luifels uit, dus plekken genoeg om te genieten van alle mooie , leuke en bijzondere mensen die door de rue  de Montorgueil  lopen om hun boodschapjes te doen.

Ons appartementje was ook deze keer weer in die buurt.

Maar om bij die terrassen te komen, werden we toch erg koud en nat.

Ik spreek nu over de dag van aankomst.
De volgende ochtend was het droog en hebben we een lange wandeling gemaakt zonder vast doel. Om even in de sfeer te komen.

Uiteindelijk wilden we om 12uur in het Bois de Boulogne zijn om vooraan in de rij te staan voor het
museum , le Fondation Louis Vuitton.

Daar aangekomen bleek het al behoorlijk druk te zijn, maar het liep snel door en...de zon was gaan schijnen. Niet erg om te wachten vonden wij!

Wat een prachtig museum. Alleen het gebouw was al zo spannend. Er hing mooie, maar jammer genoeg ,vrij weinig kunst  in de schitterende zalen. We denken dat er veel andere evenementen plaats zullen gaan vinden. Daar is ruimte genoeg voor.

Toen we eruit kwamen, was de rij inmiddels verdwenen en kon je zo doorlopen. 

Onze tijdelijke " propietaire " had het allemaal te somber ingezien!

Morgen staat het verbouwde Picasso museum op ons programma.  Daar zou het ook erg druk moeten zijn volgens hem!

68

Verjaren, dat is feest wanneer je jong bent.
Vanaf welke leeftijd werd het minder leuk om het te vieren.? Ik weet het niet meer, maar  het wordt steeds minder een feestelijk gebeuren.
Eigenlijk zou je vanaf je vijftigste ieder jaar een feestje moeten vieren zonder  reden en helemaal niet vieren dat je ouder wordt.
Zoals een vriendin laatst deed. Geen cadeaux, maar allemaal je eigen drankje en hapje meenemen en gezellig samen zijn.
 Je stelt je huis open en verder gaat het vanzelf. Geen boodschappen, geen voorbereiding, gewoon gezellig met z' n allen.

Maar het valt niet te ontkennen, de jaren verstrijken .....
Dus heb ik met mijn nieuw gekregen keukenmachine een heerlijke verjaardagstaart gebakken.
Kom maar op, mijn 68 ste verjaardag gaat echt gevierd worden!

Koud.

Afgelopen dagen hebben we heel even het idee gehad, dat de lente was begonnen.
Uit de wind en in de zon althans!
Vandaag hebben we gemerkt dat  we flink zijn beetgenomen!

Op weg naar het hockeyveld gaf de autothermometrer 5gr. aan.
Daar aangekomen troffen we een kleumend hockeyteam aan, maar de meisjes deden geweldig hun best om zich warm te spelen  en te winnen !
Het waren de f-jes, ze speelden op een kwart veld, maar spannend was het!
Enthousiaste ouders, broertjes,  zusjes en in ons geval opa en oma!
Leuk om je kleindochter te zien spelen.

Een weemoedig gevoel overviel ons. Hoe kort geleden stonden wij bij onze eigen kindjes langs de lijn.

Terwijl ik dit schrijf zie ik op het journaal dat René Gude , voormalig denker des vaderlands, is overleden..

Wij  stonden langs de lijn. Koud was het.

Het werd 4-4.