Dag vier

De vierde dag ...

Vandaag de andere kant op.

Koffie gedronken in Armacâo de Péra, een leuk vissersdorpje .

Vanwege  de harde wind zijn we snel wat verder landinwaarts gegaan.  Via Ferraguda naar Silves waar we uiteindelijk geluncht hebben.

Wat we onderweg zagen, waren buitenwijken met heel veel luxe villa’s , appartementen , allemaal enorme complexen. De ene nog mooier dan de andere, maar de meesten staan leeg. Verder  is er heel veel in aanbouw, alles  voor de toeristen die er in deze tijd niet zo veel zijn. Hoe moet het  hier in de zomer zijn wanneer alles bewoond en verhuurd is?

De overwinteraars die er nu zijn zitten grotendeels aan de kust.

Waar wonen de Portugezen zelf?

In de oude centra wordt veel gewerkt aan de straten en er wordt veel verbouwd.

Veel half ingestorte gebouwen  worden voorzien van muurschilderingen.

 Dat zagen we afgelopen najaar ook in Valencia.  Het ziet er  mooi en kleurrijk uit, maar wat er achter zit is niet zo best.  Vaak woont daar wel de lokale bevolking.

Wanneer ik dat allemaal  zie om me heen heb ik er toch wel een dubbel gevoel bij.

Is Silves zijn ze bezig  de oude binnenstad , die trouwens heel mooi en gezellig is, nog wat verder op te leuken. We zagen dit jaar  overal  beschilderde elektriciteits  huisjes.Heel vrolijk!

Dag drie

De derde dag zag er , wat weer betreft somber uit.

Gelukkig werd om 10 uur vanochtend onze huurauto gebracht en konden we een tocht gaan maken. 

We wilden naar het oosten van de Algarve, een totaal ander gebied.

In de buurt waar wij zitten is het een rotsachtige kust, waar het in  winter maanden  in de luwte heerlijk is wanneer de koude wind  uit het noorden  waait.

Richting Spanje is  de kust  zonder rotsen, met lage duinen  en eilanden. Op een heel eigen manier  mooi met veel vogels, het doet een beetje aan de Wadden denken. Maar geen luwte daar!

Dit jaar wilden we een paar dorpjes bekijken.

We zijn begonnen in Sao Brás e Alportel, een stadje bekend om zijn kurk. Het ligt hoog in de heuvels dus behoorlijk fris  daar.

In het mooie oude centrum was van de kurk weinig te merken. Attributen van kurk liggen in alle souvenir winkels in Portugal, maar dit was geen toeristisch dorpje.

Een rondwandeling gemaakt en koffiegedronken in een leuk  klein  kroegje. 

Daarna terug naar de kust, naar Tavira.

Het oude centrum ligt aan een rivier, die buiten het centrum in de zee uitkomt.

Veel terrassen, veel Indiase restaurants.  Misschien komen hier veel Engelsen.

Buiten eten was geen optie, het was begonnen met regenen. 

Bij toeval in een echt Portugees restaurant terecht gekomen. We gingen een klein houten deurtje in en we kwamen in een enorme zaal met  heel veel lange tafels   en heel veel etende mensen. 

Toen wij kwamen werd het net wat rustiger, dus er kwam een plaatje vrij  tussen de etende mensen. Er was genoeg te zien om ons heen. 

Een klein keukentje met tafels met enorm veel vuile vaat, met brommende oude mannen die de tafels af liepen te ruimen. Eigenlijk liepen we een beetje in de weg, zo  voelde  het althans. 

We hadden keus uit drie dagschotels. Vlees of vis. De obers die bedienden waren erg vriendelijk maakten met iedereen praatjes.  Volgens mij waren er veel vaste klanten, vooral veel ouderen en hele gezinnen met kinderen, maar weinig toeristen.

Het was lekker, het was heel  goedkoop en weer een bijzonder  ervaring.

Toen we weggingen hoorde ik achter mij toch nog iemand die Nederlands sprak. Een vrouw kwam aangelopen, uit  het toilet en vertelde haar man dat het toiletpapier op was geweest...Ja, niet zo vreemd tijdens de spits!

Dag twee

Vandaag onze tweede dag in Olhos en die zou wat minder zonnig worden dan gisteren.

Maar toen we sochtends de gordijnen openden zag het weer er goed uit.

Na het ontbijt op weg om zo lang de zon scheen ervan te gaan genieten.

Over de rotsen , op de leukste kleine strandjes uitkijkend, langs de mooist 

bloeiende struiken  op weg naar een  trap die afdaalt naar  een wat groter strand waar vandaan  we  via een klein straatje naar Olhos terug konden lopen.

Het is jaarlijks altijd onze eerste wandeling die we maken en iedere keer zijn we weer enthousiast over hoe mooi dit stukje kust is.

Het bleef lekker weer en we besloten de gok  te wagen en te gaan lunchen op ons favoriete terras op de boulevard van Olhos.

Er is altijd van alles te zien. En je kan er heerlijk , simpel eten.

Naast ons kwamen twee vrouwen zitten. De oudere dame leek iedereen te kennen en maakte een praatje met wat mensen om zich heen. De jongste van de twee bleek haar kleindochter te zijn,  ze was een paar daagjes op bezoek.

Ze keek het allemaal aan , ging voor haar oma een wijntje halen en voor zich zelf een sapje. Het was voor haar geen vakantie. Ze moest voor school een artikel schrijven en dat voor vrijdag inleveren, dus de laptop werd uitgepakt en ze begon. 

Oma kon niet achter blijven, pakte haar telefoon en deed of ze zou gaan lezen. Maar ze hield alles om zich heen in de gaten, zat links en rechts te zwaaien en veranderde regelmatig van plaats.

Maar haar kleindochter werkte hard door en oma maakte een trotse indruk en genoot!

En wij hadden alle tijd om dit gade te slaan, heerlijk vakantie!

Olhos de Àgua

Gisteren avond aangekomen in ons  vertrouwde dorpje Olhos in de Algarve.
En dan ook nog eens in ons favourite appartement.
Vorig jaar lukte dat niet omdat alles vol zou zitten  met Canadezen,
 die hier ieder jaar in deze tijd zouden komen.
Wij vonden dat zo’ n bijzonder verhaal.
Wat moeten al die Canadezen nu ieder jaar in de Algarve, terwijl  er voor
hen genoeg gebieden veel dichter bij huis zijn te vinden die net zo’n lekkere
temperatuur hebben en ook heel mooi zijn om te bezoeken.

Vanochtend maar eens nagevraagd tijdens ons koffiebezoekje in de zwembadbar waar we
een afspraak hadden met onze hostes.  Ze zou ons ws weinig nieuws te melden hebben,
maar we wilden via haar nog voor een paar dagen een auto huren.


Bij aankomst zaten er een paar mensen op het terras wat te kletsen, die we al kenden
van een vorige keer dat we hier waren. Één van hen, daarvan wisten wij dat hij vroeger
 in Canada gewoond had.
Hij vertelde ons, dat inderdaad één dezer dagen de charter uit Toronto aan zou komen
en dan zou alles wel weer volgeboekt zijn.
Wat die Canadezen kwamen doen hier zo ver van huis...
Dat bleek jaren geleden ontstaan te zijn . In die tijd geemigreerde  nederlanders
 spraken hier af met hun  familie uit Nederland om elkaar te ontmoeten.
Beter dan in een koud Nederland  of  een nog kouder Canada toch?
En lekker buiten het vakantie seizoen!
Iedereen vakantie!
Of het waar is weet ik niet, maar wij vonden het heel aannemelijk!