Dag drie

De derde dag zag er , wat weer betreft somber uit.

Gelukkig werd om 10 uur vanochtend onze huurauto gebracht en konden we een tocht gaan maken. 

We wilden naar het oosten van de Algarve, een totaal ander gebied.

In de buurt waar wij zitten is het een rotsachtige kust, waar het in  winter maanden  in de luwte heerlijk is wanneer de koude wind  uit het noorden  waait.

Richting Spanje is  de kust  zonder rotsen, met lage duinen  en eilanden. Op een heel eigen manier  mooi met veel vogels, het doet een beetje aan de Wadden denken. Maar geen luwte daar!

Dit jaar wilden we een paar dorpjes bekijken.

We zijn begonnen in Sao Brás e Alportel, een stadje bekend om zijn kurk. Het ligt hoog in de heuvels dus behoorlijk fris  daar.

In het mooie oude centrum was van de kurk weinig te merken. Attributen van kurk liggen in alle souvenir winkels in Portugal, maar dit was geen toeristisch dorpje.

Een rondwandeling gemaakt en koffiegedronken in een leuk  klein  kroegje. 

Daarna terug naar de kust, naar Tavira.

Het oude centrum ligt aan een rivier, die buiten het centrum in de zee uitkomt.

Veel terrassen, veel Indiase restaurants.  Misschien komen hier veel Engelsen.

Buiten eten was geen optie, het was begonnen met regenen. 

Bij toeval in een echt Portugees restaurant terecht gekomen. We gingen een klein houten deurtje in en we kwamen in een enorme zaal met  heel veel lange tafels   en heel veel etende mensen. 

Toen wij kwamen werd het net wat rustiger, dus er kwam een plaatje vrij  tussen de etende mensen. Er was genoeg te zien om ons heen. 

Een klein keukentje met tafels met enorm veel vuile vaat, met brommende oude mannen die de tafels af liepen te ruimen. Eigenlijk liepen we een beetje in de weg, zo  voelde  het althans. 

We hadden keus uit drie dagschotels. Vlees of vis. De obers die bedienden waren erg vriendelijk maakten met iedereen praatjes.  Volgens mij waren er veel vaste klanten, vooral veel ouderen en hele gezinnen met kinderen, maar weinig toeristen.

Het was lekker, het was heel  goedkoop en weer een bijzonder  ervaring.

Toen we weggingen hoorde ik achter mij toch nog iemand die Nederlands sprak. Een vrouw kwam aangelopen, uit  het toilet en vertelde haar man dat het toiletpapier op was geweest...Ja, niet zo vreemd tijdens de spits!