Nog één keer naar het Franse huisje. Afscheid nemen van onze boer en andere Franse "vrienden".
Nog één keer onze mail lezen in de plaatselijke kroeg en een menu ouvrier in de kroeg een dorpje verder.
In
de plaatselijke supermarkt allerlei heerlijkheden kopen
en misschien een paar leuke schoenen vinden in de winkel in Limoges waar ik bijna ieder jaar wel een bijzondere paar op de kop tikte.
en misschien een paar leuke schoenen vinden in de winkel in Limoges waar ik bijna ieder jaar wel een bijzondere paar op de kop tikte.
De maandelijkse brocante te bezoeken .
De meest gekke dingen zijn daar te koop.
De meest gekke dingen zijn daar te koop.
Zoals
een enorme hoeveelheid handgemaakte oude visdobbers die uiteindelijk
door ons zijn rondgestuurd , bungelend aan een kerstwens.
Een aantal zeegroene exemplaren hangen nu nog bij een vriendin in de kamer. ( turkoois is haar lievelings kleur)
Een aantal zeegroene exemplaren hangen nu nog bij een vriendin in de kamer. ( turkoois is haar lievelings kleur)
Misschien nog een concertje bijwonen in één of ander oud kerkje , georganiseerd vanwege het festival de la Vézère.
Of
met een pique-nique mandje naar de marché des producteurs. Om daar
dan lekker te eten aan lange tafels , van al het lekkers wat daar klaar
gemaakt wordt.
Luisterend naar de muzikanten en kijkend naar de dansende Fransen.
Luisterend naar de muzikanten en kijkend naar de dansende Fransen.
Te wandelen over de schitterende paden door de Corrèze.
Of met de auto "les plus beaux villages"van de Corrèze te bezoeken.
Met vrienden wijntjes te drinken en kampvuurtjes te stoken.
De nieuwe bewoners van "ons" huisje gaan ontmoeten en kijken wat ze ervan gemaakt hebben.
Redenen te over om nog een keertje terug te gaan.
Maar we waren nu hier om een periode van 22 jaar af te sluiten.
Vorig jaar , na de verkoop van ons Franse huis , was dat er door omstandigheden niet van gekomen.
Onaangekondigd kwamen we in onze hameau aan.
Het was heet, alles zag er wat verdroogd uit.
Onze oude buurman was inmiddels overleden en zijn vrouw was al snel in tranen toen ze ons het verhaal vertelde.
De
andere buren maakten een wat gezelliger indruk, maar na een poosje
hoorden we verhalen over slechte oogsten en de chaleur......het viel
allemaal niet mee.
De overige bewoners, drie in totaal, waren elders aan het werk.
De
nieuwe bewoners van ons huisje, daar hadden zij niet zo veel contact
mee. Ze zagen ze langs rijden, zwaaiden en ze konden vertellen dat ze
er nu niet waren.
We
dachten met heimwee terug aan al die jaren toen iedereen nog leefde en
toen ze ook al klaagden over de slechte oogsten en de chaleur......
Daarna gingen we verder om te kijken hoe het huisje er nu uit zou zien.
Dat
zag er fris en opgeruimd uit. De nieuwe bewoners hadden veel veranderd
in de tuin en alles gaf de indruk dat ze er zin in hadden.
We hebben een hele mooie Franse periode met een gerust hart af kunnen sluiten.
Goed dat we geweest zijn!
